On June 18th the Textile Research Centre gave a workshop on pharaoh Tutankhamun’s clothing, as part of the Tutankhamun month organised by Huis van Horus, a society for Egyptology in the Netherlands and Flanders.

When Howard Carter discovered Tutankhamun’s tomb in 1922, he didn’t just find coffins and gold, but also hundreds of textiles. Dr. Gillian Vogelsang-Eastwood has done extensive research on the actual garments now housed at the Grand Egyptian Museum (GEM) in Cairo, and producing replicas of several of them to display their dazzling colours and designs and also to test how they would have been worn and used.
We were given a hands-on demonstration of a number of (replica) royal garments, starting with his Majesty’s underwear. A large linen triangle was tied around the waist of one of the workshop participants and then tucked in at the front, demonstrating that the king’s hips were probably quite wide.
A linen skirt was wrapped around the waist and fastened with a belt with a colourful woven feather pattern. The pictures we see so often in museums and books were starting to come alive before our eyes.
Next, we were shown a tunic covered in an elaborate pattern of blue bead netting and golden buttons. While the replica version only had a painted pattern, the original must have been very heavy with all the faience and gold appliqués. Trying the tunic out on another one of the participants, we understood why only the front of the garment was decorated: it is quite impossible to sit down on a layer of beads and buttons. Alternatively, if the king is sitting down, the back of his tunic can’t be seen anyway, so there was apparently no need to decorate it.

The royal regalia were complemented with a nemes headcloth. No matter how many times I’ve seen one – on the famous mask of Tutankhamun, on the sphinx of Giza and elsewhere – it is difficult to imagine quite how it looks when made from a striped linen cloth tied around the head, and then tied together with string into a kind of pony tail at the back.
Then another participant was turned into an Egyptian priest with a leopard skin slung over his shoulder, which was adorned with a leopard’s head made of gilded wood dangling down at the front.

Finally we looked at some pictures of the original objects as they were excavated and as they have been displayed in the Egyptian Museum. We also looked at some ancient Egyptian depictions of the garments being worn, which suddenly started to make a lot more sense. For example, have you ever noticed the white linen sash that ties the leopard skin’s legs together under the priest’s left arm in the Tutankhamun tomb painting? I hadn’t. And that is just one of the very interesting things I learned today.

P.S. In November 2022, one hundred years after the discovery of Tutankhamun’s tomb on 4th November 1922 and the opening up of the tomb on 26th, the TRC will organise a series of events: “Getting close to Tutankhamun’, focussing on the many garments discovered in his tomb.
***************************************
En nog een keer in het Nederlands:
Op 18 juni gaf het Textile Research Centre een workshop over de kleding van de farao Toetanchamon, als onderdeel van de Toetanchamon-maand die door Huis van Horus is georganiseerd.
Toen Howard Carter in 1922 het graf van Toetanchamon ontdekte, vond hij niet alleen sarcofagen en goud, maar ook honderden stukken textiel. Dr. Gillian Vogelsang-Eastwood heeft uitgebreid onderzoek uitgevoerd aan de originele kledingstukken, die nu bewaard worden in het Grand Egyptian Museum (GEM) in Cairo, en heeft van sommige ervan replica’s gemaakt, om hun oogverblindende kleuren en patronen tentoon te stellen, en ook om te testen hoe ze zijn gedragen en gebruikt.
We kregen een praktijkdemonstratie van een aantal (replica) koninklijke kledingstukken, te beginnen met het ondergoed van zijne Majesteit. Een grote linnen driehoek werd om het middel van één van de deelnemers geknoopt en daarna aan de voorkant ingevouwen, wat aantoonde dat de heupen van de koning waarschijnlijk behoorlijk breed waren.
Een linnen rok werd om het middel gewikkeld en vastgemaakt met een riem met een kleurrijk geweven verenpatroon. De afbeeldingen die we zo vaak in musea en boeken zien begonnen voor onze ogen tot leven te komen.
Daarna kregen we een tuniek te zien die bedekt was met een uitgebreid patroon van een blauw kralennet met gouden knopen. Hoewel de replica-versie alleen een geverfd patroon had, moet het origineel heel zwaar geweest zijn met al die faïence en gouden appliqué’s. Terwijl we de tuniek op één van de andere deelnemers uitprobeerden, begrepen we waarom alleen de voorkant van het kledingstuk versierd was: het is onmogelijk om te gaan zitten op zo’n laag van kralen en knopen. En andersom, als de koning zit, dan kun je de achterkant van zijn tuniek toch niet zien, dus dan hoefde die kennelijk ook niet versierd te worden.
De koninklijke regalia werden aangevuld met een nemes-hoofddoek. Hoe vaak ik die ook gezien heb – op het beroemde gouden masker van Toetanchamon, op de sphinx van Gizeh en op andere plekken – het is toch lastig voor te stellen hoe dat er uitziet als het is gemaakt van een gestreepte linnen doek die om het hoofd geknoopt wordt, en dan aan de achterkant met een touwtje bijeen wordt gebonden tot een soort paardenstaart.
Toen werd een andere deelnemer veranderd in een Egyptische priester met een luipaardvel over zijn schouder gehangen, versierd met een verguld houden luipaardkopje dat aan de voorkant omlaag hing.
Tenslotte keken we naar een aantal afbeeldingen van de originele objecten zoals die werden opgegraven en tentoongesteld in het Egyptische Museum. We keken ook naar oud-Egyptische afbeeldingen van hoe de kledingstukken werden gedragen, die ineens veel duidelijker waren. Had je bijvoorbeeld wel eens het witte linnen lint gezien waarmee de luipaardpoten aan elkaar gebonden zijn onder de linkerarm van de priester in de grafschildering van Toetanchamon? Ik niet. En dat is maar één van de interessante dingen die ik vandaag geleerd heb.
P.S. In november 2022, honderd jaar na de ontdekking van het graf van Toetanchamon op 4 november 1922, en de opening van het graf op 26 november 1922, zal het Textile Research Centre een serie evenementen organiseren onder de titel “Getting close to Tutankhamun”, met een focus op de vele kledingstukken die in zijn graf aangetroffen zijn.